Ný nálgun

Afar fróðlegt var að fylgjast með Silfri Egils síðasta laugardag og heyra Hönnu Birnu fara með gömlu rulluna sem ég og við sem stóðum að óháðu framboði heima á Raufarhöfn  í sveitarstjórnarkosningunum 1982 og aftur 1986 fórum með á þeim tíma. Á Raufarhöfn, þar sem allir þekktu alla, fannst okkur unga fólkinu ekki ástæða til að vera að mynda meirihluta og minnihluta. Fyrir okkar litla samfélag töldum við best að allir ynnu saman. Þetta þótti alveg óframkvæmanlegt á þeim tíma. Þetta er það sama og Hanna Birna borgarstjóri er að tala um núna. Ég verð að taka ofan fyrir henni og segja að mér finnst hún afar skynsöm í þessum málflutningi. Hún hraunaði alveg yfir aðra frambjóðendur og hafði alveg augljóslega gaman af framboði Besta flokksins. Einhvern vegin fannst mér hún hafa minna gaman af oddamanni heiðarlega framboðsins enda búin að vinna með þeim manni allt of lengi. Borgin þarf nú, sem aldrei fyrr, á heilsteyptum og heilbrigðum borgarstjóra að halda. Hanna Birna kann til verka þegar kemur að fjölmiðlaframkomu og kosningabaráttu. Hún skar sig úr hópnum bæði í leikrænum tilburðum, klæðaburði og klókum málflutningi. Hún var tilgerðarlaus og trúverðug. Ekki er heldur á allra færi að hleypa brúnum eins og hún gerir.

Stöðugleikinn og getuleysið

Mörg orð eru stórlega ofnotuð að mínu mati. Búið er að taka sum þeirra úr umferð en það er enn mikið talað um stöðugleika og getuleysi. Pólitískir andstæðingar gaspra mikið um getuleysi landsstjórnarinnar og öfugt. Kjósendur tala um getuleysi þingmanna. Flokksmenn um getuleysi flokksforystunnar.

Ríkisstjórnin talar mikið um stöðugleika og stöðugleikasáttmála. Allir virðast þrá og leita stöðugleika. Kannski er þetta lausnarorð fyrir marga og er þá væntanlega merki um þörf fyrir öryggi. En af hverju þurfum við svona mikið öryggi núna, fólkið sem var tilbúið að taka óskaplega sénsa fyrir hrun. Er það kannski bara hjarðhegðun rétt eins og græðgisvæðingin áður.

Á nýafstöðnu þingi Frjálslyndra talaði fyrrverandi formaður um stöðugleika. Hann lýsti því yfir að hann og Grétar Mar væru ekki bara þungir heldur einnig fastir fyrir. Ég kaus að túlka það þannig að þeir væru trúverðugir og traustir. Góðir saman. Þyngdar sinnar virði í gulli. Þeir virtust sammála nýrri stefnuyfirlýsingu flokksins um að binda flokksræðið enn sterkari böndum en áður. Þetta kom fram í tillögu stjórnar sem fól í sér að frambjóðendur flokksins skulu nú undirrita eið um að hætta ef þeir verða viðskila við flokkinn, sem væntanlega er þá flokksforystan. Jafnframt var samþykkt gömul tillaga til laga um að vísa megi fólki úr flokknum ef það vinnur gegn honum að mati stjórnarinnar.

Hinn þungi og staðfasti fyrrverandi þingmaður, Grétar Mar, var hálf sjokkeraður yfir því að til væri fólk, meira að segja í framboði til ábyrgðarstarfa fyrir Frjálslynda, sem ekki vildi skrifa undir þetta. Þar var hann að meina mig. Ég benti á að stundum verða menn viðskila við flokk sinn út af breyttri áherslu flokksins á ýmis mál. Margrét Sverrisdóttir lýsti því á sínum tíma að hún hefði ekki yfirgefið flokkinn, heldur flokkurinn hana. Minna má á aðskilnað þingmanna Borgarahreyfingarinnar við sína flokksmenn. Það er ekki öllum sama um drengskap sinn. 

Kosningaloforð við kjósendur voru léttvæg fundin sem rök þó þingmenn séu bara bundnir af samvisku sinni samkvæmt stjórnarskrá. Það er eiður sem menn verða að skrifa undir þegar menn hefja störf á Alþingi. Flokksræði eykur stöðugleika í stjórnun og veitir stjórn flokksins öryggi og völd. En það er aðför að lýðræðinu.

Er kannski stöðugleikinn ofmetinn. Kallar hann á getuleysi. Er það ekki sveigjanleikinn sem við þurfum í dag. Bæði í stjórnun og stefnumótun, gengismálum, skuldaaðlögun og á sem flestum sviðum daglegs lífs.

Mörgu þarf að breyta en fyrst og fremst þarf að breyta lífsgildum. Það sem ég vill sjá vaxa upp úr rústum kreppunnar, sem orsakaðist mest af græðgi, valdníðslu, flokksræði og flokkadráttum, er aukin áhersla á heiðarleika, orðheldni, velvilja og sanngirni.

 

Hamingjusöm og upptekin

Ég er eitthvað svo yfirgengilega hamingjusöm. Allt svo frábært. Allt skemmtilegt. Allt spennandi. Ætli þetta sé normal ástand hjá konu á mínum aldri. Samt má ég ekkert vera að því. Ég á eftir að gera skattskýrsluna, fara í golftíma til að undirbúa mig fyrir næstu æfingaferð, sem er til Spánar um páskana, og taka vorrassíu í garðinum. Auk þess þyrfti ég að komast í bóklegt vélhjólapróf sem fyrst. Ég er ekki farin að undirbúa afmælisveisluna mína, síðan í janúar, og það er eins og engin helgi sé laus. Vinnan er líka í meira lagi þar sem ég er að undirbúa móttöku tveggja erlendra hópa núna í apríl og málstofu fyrir annan þeirra. Búin að fá frábæra fyrirlesara , auk ráðherra félagsmála, Árna Páls Árnasonar. Síðan er stór vinnufundur nefnda og stjórna Sjálfsbjargar lsf, kannski fimmtíu manns, og svo annar fundur fyrir sambandsstjórnina. Apríl verður fljótur að fara það er víst. Við erum auk þessa á haus á skrifstofunni við að undirbúa þing Sjálfsbjargar lsf, sem er þriggja daga aðalfundur, en það verður haldið úti á landi að þessu sinni. Þetta passar mér reyndar vel þar sem ég er afar verkefnamiðuð og finnst gaman að hafa mörg járn í eldinum ef svo má segja. Allavega finnst mér lífið frábært og vona að svo sé um sem flesta. 

Pólitísk tækling

Fyrir þremur árum síðan ákvað ég að eyða tíma í pólitík. Ég var laus og liðug og hafði mikinn tíma til að sinna því áhugamáli mínu. Ég átti von á því að það yrði fróðlegt og ég myndi bæði kynnast skemmtilegu fólki og öðlast nýja reynslu. Sumt af þessu gekk eftir en annað ekki. Þetta er reynsla sem flestir ættu að sækjast eftir en varast að vera með of miklar væntingar til fólks. Víst kynntist ég mörgu skemmtilegu fólki á þessum árum en fleiri voru þó hinir. Það sem mér þótti skemmtilegast við þetta var kosningaslagurinn, eins og kosningabaráttan er oft kölluð. Að hitta ókunnugt fólk og kynna frábæra stefnu flokksins var létt verk og skemmtilegt. Það var líka gaman að kynnast öðrum frambjóðendum bæði hjá okkur og eins úr röðum andstæðinganna. Þar er margt afbragðsfólk og verð ég að hæla sérstaklega bæði Sif Friðleifsdóttur og hinni brosmildu Guðfríði Lilju Grétarsdóttur. Illugi Gunnarsson var einu sinni með mér í  sjónvarpsþætti og kunni ég afar vel við hann sem og Höskuld Þórhallsson. Úr mínum röðum er einn maður sem ég hef meira álit á í dag en áður en það er Kristinn H. Gunnarsson. Hann er einn af þeim sem stóð alltaf við sína skoðun hvort sem hún passaði við flokkinn hans eða stefnu andstæðinganna. Hann er líklega pólitíkus eins og fólk vill sjá í dag þó hann hafi sætt mikilli gagnrýni fyrir flokkaflakk áður fyrr. Það er sem betur fer að minnka flokkshollustan sem hefur leitt okkur í miklar ógöngur. Það kann ekki góðri lukku að stýra að einhverjir séu eigendur að drengskap manns og hafi hann til ráðstöfunar. Þetta er allavega mín skoðun og henni ræð ég sjálf. Nú hef ég skilað því framlagi sem óskað var af mér af mínum flokki , bæði sem ritari , varaformaður og frambjóðandi til þings í tvennum kosningum. Ég vil þakka fyrir þau tækifæri og þá reynslu sem ég hef fengið. Reynslan á vonandi eftir að nýtast mér síðar, en nú er mál að snúa sér að öðrum áhugamálum. Sumarið er á leiðinni og þá verður nægur tími til að iðka áhugamál númer eitt sem er golf og útivist með barnabörnunum og fleiru skemmtilegu fólki.

 

Hringnum lokað

Þá geta aðdáendur Tigersins farið að taka gleði sína á ný. Pilturinn lýsti því yfir að hann væri að fara að keppa í golfi á nýjan leik. Það má því segja að hringnum sé lokað og það sem máli skiptir fyrir heimsbyggðina, og alla eðlilega golfáhugamenn, sé komi ð í réttan farveg. Mér kom ekki á óvart að í fréttinni tyggja fréttamenn upp allt fárið frá a til ö, upp á dag, til að nýta nú allt sem hægt er á sinn smekkvísa hátt eða hitt þó heldur.

Meira hvað Kaninn er þröngsýnn og sjálfhverfur í dómum sínum.

Vona bara að Tigerinn rústi þessari keppni og blómstri sem aldrei fyrr. Enginn hefur gert eins mikið fyrir þessa íþrótt og hann. Þó hann sé ekki minn uppáhaldsgolfari þá er ég mikill aðdáandi hans og óska honum alls hins besta.

Landsþing Frjálslynda flokksins.

Nú líður að landsþingi Frjálslynda flokksins sem ákveðið var á miðstjórnarfundi, fyrir um mánuði síðan,að halda þrátt fyrir að ár sé í venjulegan þingfundartíma. Þingið verður að Hótel Cabin 19. og 20. mars.

Ekki veit ég hvers vegna en einhvernvegin finnst mér að það sé ekki mikill spenningur fyrir þessu þingi. Ekki hafa verið dramatískar umræður um fundarstað og ekki hefur neinn séð ástæðu til þess að halda það utan Reykjavíkur til að vinna á þinginu verði sem best. Ég vona samt að það verði árangursríkt og farsælt.

Stefna Frjálslynda flokksins, sem hefur alltaf verið mín stefna, hefur aldrei átt betur við en einmitt á þessum tímum, þó segja megi að staðan sé eðlileg afleiðing af því að ekki var hlustað á talsmenn hennar í góðærinu. En hver vill hlusta á raus um timburmenn í miðju fylleríi.

Ég verð að segja að ég er stolt af því að tilheyra þessum hópi sem margir telja sérvitringa og nöldurseggi. Við höfum barist með hjartanu til hagsbóta fyrir þjóðina vitandi það að þjóðin vildi ekki hlusta. Við höfum varað við óhófi og ofneyslu. Við vöruðum einnig við hættunni af framsali kvótans og auknum innflutningi á erlendu vinnuafli. Við höfum viljað sjá fleiri smærri fyrirtæki, einkaframtak í sem víðastri mynd án spillingar, blandað hagkerfi, aðskilnað ríkis og kirkju og sanngjarnt velferðarkerfi.  

Enginn fagnar sendiboða slæmra tíðinda eða áhyggjusuði umhyggjusamrar móður sem varar við hættum og erfiðum afleiðingum af ákveðinni hegðun. En hvenær er mál að linni og hvenær er manns eigin vitjunartími. Það er að brjótast í mér núna.

Laugardagsgangan

Enn er kominn laugardagur. Einhvernvegin finnst mér vikan svo fljót að líða að það vekur mig til umhugsunar í hvað ég hef verið að verja tíma mínum.

Ljóst er að tíminn hefur dreifst á vinnu, verkefni og áhugamál. Vinnan er fjölbreitt og skemmtileg í góðu andrúmslofti og náungakærleika. Það fann ég vel þegar ég þurfti að leita á gamlar slóðir í gær. Þó við séum ekki alltaf sammála eru þó heilindi í hávegum höfð og komið jafnt fram við alla og af réttsýni.

Verkefni mín eru fjölbreitt en um þessar mundir er ég að vinna að endurbótum á heimili mínu bæði utan húss og innan. Ekkert viðhaldið síðan 2000 þegar ég flutti inn og kominn tími á flesta hluti. Mörg heimilistæki eru að syngja sitt síðasta og ýmislegt sem þarf að lagafæra. Mér finnst ekki skemmtilegt að leita til íslenskra iðnaðarmanna, satt best að segja.

Annað verkefni er að grisja fataskápinn, flokka, henda og endurnýja.  Það er rosalega erfitt því mér finnst svo leiðinlegt að kaupa mér föt. Gömlu fötin eru líka hlaðin minningum og ég tími varla að henda þeim þó þau passi ekki lengur og muni aldrei gera.  

Þriðja verkefnið, sem jafnframt er áhugamál, er svo að njóta samvista við dætur og barnabörn og byggja upp náið samband við fólkið sitt. Það er verkefni sem ég er til í að eyða meiri tíma í en hef verið að setja allt of mikið í aðra hluti. Það mun breytast á næstunni.

Önnur áhugamál eru líka æðisleg og má þar nefna dans, golf og svo gönguferðir sem ég stunda með hópnum mínum á laugardögum. Við höfum farið á marga ægifagra staði og notið fegurðar íslenskrar náttúru og samvistanna hvert við annað.

Allavega óhætt að segja að þessari konu leiðist ekki lífið ;) .

Ný staða

Það er óhætt að segja að það sé ný staða sem blasir við okkur frjálslynda fólkinu. Nú stendur til að halda landsþing Frjálslynda flokksins þrátt fyrir að það sé ekki samkvæmt ritualinu. Núverandi stjórn er búin að sitja í u.þ.b. eitt ár. Miðstjórn mat það svo, nú nýverið, að það væri bráðnauðsynlegt að kjósa nýja forystu og það sem allra fyrst. Ég játa að mitt pólitíska nef náði ekki að átta sig á þessari brýnu þörf nú. Margir höfðu þá skoðun fyrir síðustu kosningar að tímabært væri að skipta um forystu. Það var vissulega gert þótt formaður héldi sínu sæti. Á landsþinginu í Stykkishólmi var Guðjón Arnar kosinn formaður með nokkrum yfirburðum en Magnús Þór Hafsteinsson hlaut þó nokkur atkvæði. Nýr varaformaður, Ásgerður Jóna Flosadóttir, var kjörin og Hanna Birna Jóhannsdóttir kosin ritari. Ásgerður gekk úr vistinni eftir eina viku eða svo sem er líklega heimsmet. Undirrituð var af miðstjórn, samkvæmt lögum flokksins, sett sem varaformaður í staðinn. Hanna Birna gaf svo sínu embætti líf á síðasta miðstjórnarfundi af persónulegum ástæðum. Afar ólíklegt er að Guðjón Arnar gefi kost á sér í formanninn, þó hann muni eflaust starfa í flokknum áfram. Engir starfsmenn eru nú á launaskrá hjá flokknum.  Það má því segja að það er farinn að þynnast ísinn undir forystunni. Nýverið varð ljóst að Reykjavíkurborg muni greiða "styrkinn til  flokkanna" til Frjálslynda flokksins sem framkvæmdastjórn hefur látlaust reynt að innheimta. Það þýðir að flokkurinn fer ekki í gjaldþrot og getur haldið áfram starfsemi sinni.

Allt bendir til þessa að nýr maður verði í brúnni eftir landsþingið sem verður 19.  og 20. mars og gera má ráð fyrir að margir verði nú til kallaðir.

Góð staða

Það er óhætt að segja að það er breytt staða hjá okkur Frjálslyndum í dag. Þar er ég að skírskota til þeirrar ákvörðunar Reykjavíkurborgar, sem sagt var frá í fréttum, að taka mark á ályktun ráðherra sveitarstjórnarmála og hans ráðuneytis, um rétt Frjálslynda flokksins á því fé sem borgin greiðir til þeirra framboða sem koma manni inn í borgarstjórn.

Mér finnst með ólíkindum hvernig borgarstjórn gat velkst með þessa ákvörðun í marga mánuði og jafnvel ár.

Ekki vafðist það fyrir Alþingi að greiða styrkinn til Borgarahreyfingarinnar þó þingmenn hefðu allir hlaupið frá borði. Auðvitað er það eðli laga að þau má túlka á ýmsan hátt en í þessum lögum segir að þeir sem bjóða fram listann eigi að fá framlagið.

Það kom fram í svari Borgarinnar, við athugasemdum stjórnar flokksins,  að Frjálslyndi flokkurinn hafði boðið fram F-listann, lista frjálslyndra og óháðra, á því lék ekki vafi. Þetta er búið að vera mikið átakamál og mikil orka farið í það að berja það í gegn og halda lánadrottnum góðum.

Ekki lá málið lengi í ráðuneyti Möllersins og vil ég hér með lýsa þakklæti mínu fyrir það.

En nú er kátt í höllinni og við sem höfum verið í framkvæmdastjórn getum gengið keik frá borði án þess að hafa skuldaklafa á bakinu og gert upp við þá sem treystu okkur í viðskiptum fyrir síðustu kosningar.

Golfkveðja

Eins og sjá má á meðfylgjandi mynd og þessu kvæði sem ég fékk sent í dag frá góðum vini, sem er hörkugolfari, gerist margt skemmtilegt og óvænt í golfi. Allavega er ég farin að hlakka til golfferðarinnar sem framundan er, en það er hin hefðbundna æfingarferð eldri kylfinga til Flórída. Í síðustu ferð var ég vöruð við kreppunni og sagt hvernig ég ætti að forðast hana. Ég hef stundum sagt að þetta sé sambúðaræfing, því það er enginn leikur fyrir þá sem búa einir að vera allt í einu komnir í sambúð með átta manns í húsi og það í hálfan mánuð. Þetta hefur þó gengið slysalaust til þessa og bara verið gaman að kynnast fólkinu. Ekki hefur verið verra að golfvellirnir sem við spilum eru alveg frábærir, ólíkir en allir flottir. Veðrið hefur verið frábært en það er spurning hvernig þetta veltist núna þegar veðurfarið er allt úr lagi gengið. Nú frýs í  helvíti en hiti á Íslandi. Auðvitað vonar maður bara það besta. 

Hér kemur bragurinn frá Tomma. 

Á völlinn við golfarar skundum

Við höggin og púttin við dundum

En erfið er þrautin

Og vandhitt er brautin

Við sveifluna vonir við bundum.

Á teignum teinrétt við stöndum

þar tengjumst við vináttuböndum

en undir niðri

í sveiflunni miðri

við týnumst í draumanna löndum.

Kolbrún hún kúluna lemur

Kraftinn og mýktina hemur

Þó útaf hann fari

Hún endar á pari

Er kát hún af flötinni kemur.