Námsörðugleikar

Ungur drengur var í vandræðum með stærðfræði en klár í öllu öðru.
Foreldrarnir reyndu allt, aukatíma, einkakennslu og fleira en ekkert dugði. 

 Loks prófuðu þau kaþólskan skóla, nunnur og allan þann pakka.
Þegar drengurinn kom heim að loknum fyrsta degi, gekk hann rakleitt inn í herbergi sitt. Í tvo tíma grúfði hann sig yfir stærðfræðibækur, kom fram til að borða og fór svo aftur að læra. Svona gekk þetta alveg fram að fyrstu prófum. 

 Eftir prófin kom hann heim, lagði umslag á borðið og fór inn í herbergi sitt.
Forvitin opnaði móðirin umslagið, með blöndu af eftirvæntingu og kvíða. Á bréfinu við Stærðfræði, stóð stórt “A”. Ofsakát þustu foreldrarnir inn í herbergi drengsins. 

 Hvað olli þessum straumhvörfum? “Voru það nunnurnar” spurðu þau.
“Nei. Mér var ljóst frá fyrsta degi í skólanum, að ég þyrfti að taka mig verulega á” sagði drengurinn. “Hvernig stóð á því” spurði móðirin.

“Þegar ég gekk inn í anddyrið og sá gaurinn sem var negldur á plúsmerkið, vissi ég að þau tóku stærðfræðina mjög alvarlega í þessum skóla...

Draumaferð til Valladolid

 

Júlímánuður er nú liðinn en skilur eftir margar góðar minningar. Þar er helst að nefna ferðalag mitt til Valladolid á Spáni. Þetta er mikil iðnaðarborg og einkum er bílaiðnaðurinn öflugur skilst mér. Þar býr um hálf milljón manna. Þangað er ég búin að vera að stefna í langan tíma. Stundum bara átt eftir að kaupa flugmiðann en alltaf eitthvað komið upp sem hindraði mig.
Friðþjófur Friðþjófsson frændi minn hefur búið þarna í yfir fjörutíu ár. Það var auðvitað mest gaman að hitta þau hjónin og Viki dóttir þeirra.
Síðan hafði ég gaman af að reyna mig í að ferðast ein á ókunnum slóðum og sjá hvernig mér reiddi af. Spánverjar eru nú ekki mikið að tala önnur tungumál en spænskuna svo þetta var svolítið lotto varðandi þá hlið málsins.
Ég flaug á Madrid með Icelandair í beinu flugi. Þaðan tók ég hraðlest niður í miðbæinn og tók rútu til Valladolid. Eftir vikudvöl fór ég heim. Ég tók rútu til Barcelona, sem er mín uppáhaldsborg í Evrópu, leigubíl upp á völl sem var ca 20 mín og flaug svo heim á vegum Iceland Express en í vél frá Tékknesku flugfélagi. Síðan tók ég rútu heim "Airport Express" og fór úr í Hamraborginni og labbaði heim kl. 5 um nótt í himnesku veðri. Hitinn á Spáni var um 34° og sól og því gott að koma í svalara loft hér heima. 
Ég var heppin hvað allt gekk vel og var hvorki bitin af flugum eða brennd af sólinni. Þetta væri ég meira en til í að gera aftur og aldrei að vita nema ég endurtaki þetta eins eða með öðrum leiðum. Allt veltur á framboði og verðlagi flugfélaganna sem er greinilega mjög misjafnt. Flug út til Madrid kostaði 67000,isk - en flugið heim 27000,-isk  en við það bætist rútan upp á 8000,- isk  og leigubíll upp á 5000,- isk. Rútuferðin tók 10,5 klst en var ótrúlega þægileg. Mikið pláss, góð sæti, loftkæling og gardínur til að depra sólina. Rútuferðin hingað heim frá flugvellinum var um 2300,- isk. Ef ég hefði keypt far til baka frá Madrid með Icelandair, sem hefði verið best, hefði það kostað 106,000,-isk ,þannig að það virðist mikil eftirspurn eftir flugi til Íslands allavega frá Spáni.   

Trölli 2012

Nú styttist í 37. Öldungamótið í blaki. Öldungamótin eru hápunktur vetrarins fyrir blakara. Þar koma saman nánast öll lið á landinu. Mótið verður haldið á Siglufirði í ár og kallast Trölli.

Áætlað er að nú mæti 146 lið en voru 125 í Vestmannaeyjum í fyrra.  Kvennaliðin núna eru 100 og þar af 3 öðlingalið. Karlaliðin eru 46 og þar af 2 öðlingalið og 4 ljúflingalið. Blakíþróttin hefur verið að sækja mikið á undanfarið eins og sjá má af þessum tölum. Sérstaklega hjá kvenfólkinu. Það er víst orðið erfitt að komast í lið.

Mótið spannar ekki bara Siglufjörð heldur líka Ólafsfjörð og Dalvík  og verður haldið dagana 28.-30.apríl 2012. Spilað verður á 9 völlum: 3 völlum í íþróttamiðstöð hvers bæjarkjarna þar sem sundlaug og þreksalur er í sömu byggingu.

Það verður bara gaman að koma norður og hitta gamla og nýja félaga úr þessu sporti. Það verður líka gaman að keppa og horfa á aðra keppa.

Ég byrjaði aftur í blaki í haust eftir nokkurra ára hlé og spila með Víkingskonum. Við erum skráðar í 8. og 10. deild.  Við erum flestar komnar á þokkalegan aldur og er meðalaldurinn um 60 ár. Sumar hafa spila í áratugi en aðrar nýrri í íþróttinni. 

Ég reyni að halda metnaði í skefjum þar sem ég er í 10 deild og því ekki raunhæft að vera með einhverjar rosa væntingar í sambandi við sigra og árangur, annan en þann að verða sér ekki til skammar og passa sína stöðu.
Ég spila ýmist "kant" eða " miðju" og finnst báðar stöður skemmtilegar en nýt mín betur í miðjustöðunni. Dætur mínar eru báðar í blaki og spila nú með Fylki en voru áður í Raufarhafnarliðinu sem myndin hér að ofan er af. Ég hef  fylgst með Fylkisliðinu af miklum áhuga í vetur. Þær spila báðar miðjustöðu og ég reyni að læra af þeim.

Áfram Víkingur  Áfram Fylkir

 

Síðasta ár

Nú er eitt ár síðan þó nokkur breyting varð á mínum högum. Yfirmönnum var sagt upp einn kaldan janúardag 2011 hjá Sjálfsbjörg landssambandi fatlaðra og samtökin felld að hluta undir ríkisrekið hjúkrunarheimil sem er sjálfseignastofnun Sjálfsbjargar lsf.

Þar átti nú að stofna þekkingarmiðstöð.

Allt gott um það að segja og tímabært að fé fari að koma frá ríkinu í þessa baráttu fatlaðra í staðinn fyrir að renna hina leiðina. Ekki heldur vanþörf á að bæta þjónustuna milliliðalaust við fatlað fólk. Ég vona bara að þessi hugmynd eigi eftir að komast í framkvæmd án þess að allt fé landssambandsins fari í það.

Þetta reyndist hin mesta blessun fyrir mig. Ég held að síðasta ár hafi verið eitt það léttasta sem ég hef lifað. Það var þó óneitanlega mjög skrýtið að vera svona frjáls með sinn tíma heilt sumar. Þessi sex ár á undan hafði ég aldrei tekið sumarfrí lengur en tvær vikur í einu. Það var samkvæmt samningi við fyrri stjórn. 

Ég byrjaði strax á að fara í  viku golfferð til Tenerife og nokkru síðar í árlega golfferð til Florida. Á miðju sumri fór ég svo í frábæra ferð til Danmerkur í eina viku að hitta kunningja og vini. Reyndi að spila golf þar en var ekki á boltanum þá vikuna. Ég hef aldrei spilað eins mikið golf og þetta ár. Ég náði að komast í sveit öldunga í GKG og fór með þeim að keppa í sveitakeppninni sem haldin var í Vestmannaeyjaum í æðislegu veðri.

Að endingu fór ég svo í golfferð til Costa Ballena á Spáni í október og lauk þar golftímabilinu.

Nú er nýtt golfár að fara af stað og ég byrjuð að hita upp með námskeiði hjá Ragnhildi, golfdrottningu, Sigurðardóttur í Hraunkoti í Hafnarfirði. Nú er stefnan sett á æfingabúðir í Florida og verður gaman að sjá hvort forgjöfin fer ekki undir 10 en það er búið að vara markmið í tvö til þrjú ár hjá mér.

Ég skráði mig í Lífshlaupið í janúar í fyrra og þar er haldið utan um tímann sem maður setur í íþróttir og hreyfingu, minnst 30 mín í einu. Ég hef á þessu ári skráð einhverja hreyfingu,  í 244 daga, í 41207 mínútur samtals. Þar er um að ræða golf, fjallgöngu, göngutúra, blak, hjólreiðar, sund, líkamsrækt og dans.

Þetta hefur haft góð áhrif á heilsuna enda fékk ég toppskoðun hjá mínum lækni nú í ársbyrjun 2012.

Vona bara að sumarið verði gott og golfvænt fyrir sem flesta.

Í lok jólahalds

Nú, þegar ég er að klára að pakka niður jólunum og koma heimilinu í sitt hversdagslega ástand, leita ýmsar hugrenningar á mig.

Hvers vegna er ég t.d. að standa í svona stússi fyrir nokkra daga. Þó ég lengi jólin í báða enda þá eru þetta þrjár til fjórar vikur á ári.

Hvers vegna er ég að kaupa gjafir fyrir fleiri tugi þúsunda akkúrat á þessum tíma. Ég tala nú ekki um vandræðaganginn með hvað það eigi nú að vera, handa hverjum og einum svo þeir verði ánægðir með gjöfina.

Í öllu mínu jólaskrauti, sem ég hef bæði föndrað sjálf eða safnað hér og þar um heiminn, eru þrír hlutir sem mér voru gefnir og eru þeir mér afar kærir. Þeir hafa ekki kostað mikið og fer lítið fyrir þeim. Þeir voru hinsvegar gefnir í hinum sanna anda jólanna. þ.e. gamla andanum sem ríkti áður en kaupmennirnir rændu jólunum.

Sá hlutur sem ég fékk fyrst var haustið 1989 frá fullorðinni konu á Hellissandi sem Jóhanna hét. Hún hafði verið að föndra og kom í Landsbankann, þar sem ég var tiltölulega nýkomin sem útibússtjóri, og vildi gefa mér þessa fallegu skreytingu ( sjá mynd ). Sápustykki skreytt með borðum og prjónum. Þessi skreyting fékk strax sinn sérstaka stað við baðherbergisspegilinn og minnir mig stöðugt á góðan og göfugan hug þessarar konu. Hún var víst mjög jafnréttissinnuð og hefur líklega viljað sýna mér stuðning í erfiðu starfi. 

Annar hlutur er pínulítill sitjandi jólasveinastrákur sem Tómas Hallgrímsson kom með í vinnuna þegar ég var í Höfðabakkaútibúinu og gaf mér. Þetta kom hann með á jólaföstunni 2001. Þá var afar mikið að gera í bönkunum. Sveinki fékk sinn stað á tölvufætinum hjá mér og var þar öll jól eftir það en flutti sig með mér til Sjálfsbjargar lsf í nokkur ár. Nú er hann kominn með nýtt aðsetur þ. e. á tölvusvæði heima hjá mér og minnir mig stöðugt á þennan elskulega yfirmann sem þrátt fyrir eigið annríki hafði hugann hjá sínu starfsfólki.

Þriðji hluturinn er græn jólabjalla úr leir með gulum stjörnum. Ekki man ég hvað gefandinn hét en það var stúlka frá Rúmeníu sem var á fundi með mér í Austurríki í byrjun desember 2006. Hún hafði keypt nokkrar af götusala í sínu heimalandi og færði okkur sem unnum í Evrópuverkefninu með henni. "Ég vil að þið munið eftir landinu mínu " sagði þessi fallega stúlka.

Það er ljóst að með því að gera þessa tilbreytingu á heimilinu rifjast upp fyrir manni fegurð og sönn gæði lífsins. Þó maður hafi fengið margar góðar gjafir í gegnum árin þá er það alltaf hugurinn sem að baki býr hverju sinni sem ræður því hvernig tekst að koma kærleika sínum til skila. Þá eru það ekki endilega verðmiðarnir sem gilda.

Megi nýja árið verða þér kærleiksríkt. Megi gæfan leita þín og uppfylla drauma þína. Megi gleði fylla hug þinn alla daga.

 

Hvert fórstu æska

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hugur leitar heim í dag

hlátur bernsku ómar.

Draumljúft, eins og dægurlag

er djúpt í brjósti hljómar.

Í dag verður æskuvinkona og fermingarsystir, Angela Ragnarsdóttir, borin til hinstu hvílu. Við svona áminningu leitar hugurinn aftur til bernsku- og ungdómsára heima á Raufarhöfn.

Við, mín kynslóð, upplifðum mjög sérstaka tíma. Síldarárin sitja í minningunni. Þá lærðum við að vinna. Við lærðum líka að standa vörð hvert um annað.

Eins og flestir vita þá margfaldaðist íbúafjöldinn á staðnum yfir sumartímann þegar fólk streymdi alls staðar að til að vinna í síld. Þá varð til kveðjan sem hefur fylgt okkur síðan " sæll félagi ". Við upplifðum líka alvöru kreppu þegar síldin hvarf. Fátæktin kenndi okkur nægjusemi og þakklæti.  Allir þekktust, börn voru örugg, umferðaóhöpp nánast óþekkt. Flest hús stóðu opin allan daginn og sum allan sólarhringinn. Þá ríkti traust.

Á vetrum var félagslífið nokkuð gott og samskipti íbúa með miklum ágætum. Haldir voru dansleikir og settar upp stórar leiksýningar. Öflugt kórstarf, tónlistarskóli og mikil tónlistariðkun. Nokkrar hljómsveitir störfuðu og eftirminnilegt er þegar efnt var til söngvakeppna í Hnitbjörgum nokkur ár í röð. Það var nýlunda þá en nú er þetta vinsælt sjónvarpsefni.  Á einni þeirra var Páll Þormar kynnir og meðal keppenda var auðvitað Angela Ragnarsdóttir.

En tíminn leið, börn uxu úr grasi, fólk flutti burt og leiðir skildu. Ný reynsla og alvara lífsins tók að gera vart við sig.

Heimur grimmur sýnir sig

er sjá menn ástvin dáinn.

Kom hann nú og kyssti þig

karlskömmin með ljáinn.

Mörg höfum við upplifað það að missa kæran ástvin og sumir fleiri en einn. Það er erfið reynsla. Sálin brotnar og maður grætur endalaust. Lengi á eftir sækir sorgin á mann á sárum tímamótum, í róti minninganna. Klisjan " tíminn læknar sárin " sýnist bara asnaleg og ótrúleg. Það er þó mín reynsla og þá verður maður ótrúlega þakklátur fyrir minningarnar. Sárin gróa um síðir en örin sitja eftir ásamt nýjum skilningi á lífinu og auknum þroska.

Þó að hverfir þú í burt

og þungi sé hugum yfir,

ekki verður um það spurt

ætíð þín minning lifir.

Í tilfelli Angelu finnst mér tíminn ómögulegur. Hún var alltof ung til að fara. Nú eru líka jólin með tilheyrandi samgöngutruflunum fyrir okkur sem vildum svo gjarnan fylgja henni síðasta spölinn í virðingarskyni.

Kæra Angela. Takk fyrir samferð í þessu lífi svo langt sem hún náði.  Þú varst öllum góð, alltaf skilningsrík, vingjarnleg og glaðvær. Þú gafst mikið af þér og skilur eftir þig stóran og gerðarlegan hóp af ungu kraftmiklu fólki.

Góða ferð og góða endurfundi við þitt fólk sem farið er.

Ég votta syrgjendum mína dýpstu samúð.

Sumaraukinn 2011

Þá er ég búin að taka sumaraukann í ár. Skellti mér til Costa Ballena og spilaði í sjö daga, eins mikið golf og ég gat. Völlurinn er 27 holu völlur og liggur meðfram ströndinni, syðst á Spáni. Einnig er boðið upp á 9 holu völl sem er bara par 3 brautir og upplagt að spila hann eftir leik á hinum og smá hressingu í golfskálanum. Veðrið var með afbrigðum gott og hitinn fór aldrei yfir 30°. Það er fátt yndislegra en upplifa þetta umhverfi á haustin þegar ólífurnar liggja sem kindaspörð í kringum trén. Þar sem krónur trjánna bera við bláan himininn og grænar grundir teygja sig svo langt sem augað eygir. Kvöldsólin appelsínurauð, myrkrið svart og unaðurinn allt um kring.

Ekki spillti svo glaðvært samferðafólkið hvað þá broshýrir og elskulegir fararstjórarnir.

Þetta er búið að vera gott golfár hjá mér. Það hófst í febrúar í ótímabæru atvinnufríi mínu með vikuferð til Tenerife. Þar spilaði ég 5 hringi á Golf Las Americas vellinum sem er alltof dýr en ómissandi á þessu svæði. Veðrið pottþétt.

Síðan var farið til Florida í sína árlegu ferð í apríl nema nú fór ég ekki með mínum hefðbundna hóp heldur systir minni ,mági og sambýlingi. Við dvöldum í The Villages sem er draumaland gamla golfarans. Þar var spilað út í eitt í 15 daga. Veður var gott að mestu sem og samkomulag við samferðafólk og Kanann. Í þessar Flóridaferðir vantar þó oftast glaðværð og fjör sem einkennir golfferðir til Evrópu enda þá stór hópur að fara saman sem býr á sama hóteli. Þetta er sem sagt spurning um hvað maður vill borga fyrir. Alveg óvíst að aðrir hafi eins gaman af mannlegum samskiptum og ég, vilji bara spila sitt golf, einir og sér. 

Í júní skrapp ég í 8 daga til Danmerkur og spilaði þar 4 hringi. Fredensborg-Odense-Randers-Fredrikssund. Tvo síðasttöldu hef ég spilað áður og þeir eru frábærir. Var rosalega heppin með þessa ferð bæði hvað varðar veður sem var yndislegt og félagskapinn. Við gistum hjá Helgu og Per í Kastrup og Óla og Sissu í Randers og Ásgeir og Úllu í Skælskör. Sendi hér með þakkir fyrir móttökurnar sem voru frábærar.

Fór líka tvær ferðir til Vestmannaeyja og þar var veðrið eins og " í boði Vodafone ".. þ,e, ótrúlega gott eins og allir vita sem voru í sveitakeppni öldunga þetta árið. Þar lágu 4 hringir samtals.

Auk þessa var ég dugleg að spila á mínum heimavelli og var þar nánast á hverjum degi. Sumir töluðu um að ég væri orðin "hluti vallar" og mér fannst það ekki leiðinlegt. Ég hef skráð 33 hringi á golf.is og forgjöfinn rokkar á milli 11 og 12 og endaði í 11,3.  Mér telst til að þetta séu rúmlega 70 18 holu hringir og þar af 31 í útlöndum. Giska á að 20-30 hringir hafi verið teknir á Mýrinni sem ekki eru skráðir enda bara 9 holur. 

Nú á að anda aðeins fram undir áramót og byrja svo á nýju ári hjá þjálfaranum sínum , Röggu Sig, golfdrottningu Íslands. Vonast til að ná meiri stöðugleika í spilið hjá mér og nákvæmni í  innáhöggunum 100 metra og undir. Þá fer þetta að koma. 

    

Borgin sem aldrei sefur eða fordyri helvítis

Ég er nýkomin úr heimsókn til New York borgar. Ég fór þessa ferð með systur minni og systurdóttur, til að sjá borgina og athuga hvort ég myndi ekki skipta um álit á Ameríkönum. Ég hef áður komið til Baltimore og Orlando. Ég hef líka dvalið á golfstöðunum Inverness og The Villages en þá er það upptalið hvað varðar USA.

Þessi ferð sem spannaði stóran hluta af Manhattan og lítinn hluta af New Jersey stóð yfir í viku. Við gistu í New Jersey á ágætu hótel þar sem rúta toppaði beint framan við hótelið og var um 10 mín á Time Squere þar sem umferðamiðstöðin, Port Authority er.

Við fengum okkur leiðsögumann sem fór með okkur um Manhattan.

Við byrjuðum í Central Park og skoðuðum húsið þar sem John Lennon og Yoko bjuggu þegar hann var veginn. Hún býr þar enn.

   Hún var einmitt að koma heim, sú gamla í morgunsárið, þar sem við stóðum og störðum á húsið.        

Hluti af garðinum er tileinkaður minningu Johns og að því máli komu 161 þjóð með styrkjum þar á meðal sú íslenska.  

Þaðan var farið í Greenwich Villages þar sem ríka fólkið  býr. Þar er íbúða verð óheyrilega hátt og hleypur á hundruðum milljóna isk. 

Síðan haldið til Soho sem er aðal verslunarhverfið og þar eru tískubúðir í haugum.

Litla Ítalia er ekki svipur hjá sjón og hefur orðið að víkja fyrir Kínverjunum. Sögur af blóðugu hverfastríði og örlögum gengja voru nokkuð skrautlegar.       

Chinatown ,eins og nafnið gefur til kynna, er afar kínverskt og ekki arða af öðru þar innan um. Vörur og viðskipti á kínverska vísu og iðaði allt af austurlensku mannlífi. 

Finacial District hverfið - var svo syðst en lítið spennandi og við enduðum svo í World Trade Center. Þá upplifði maður hve það hefur verið hrikalegt að sjá turnana falla. Við skoðuðum kirkjuna sem stóð andspænis þeim og varð ekki fyrir tjóni. Hún var svo notuð sem miðstöð björgunaraðgerðanna. Þar er nú nokkuð minjasafn um þessa atburði.

Við ferðuðumst þetta allt í Subway og tókum aldrei leigubíla nema að og frá flugvellinum. Það er auðvelt að nota það kerfi en líka hægt að villast og það gerðum við fyrir kæruleysi og lentum seint um kvöld út í úthverfi Brooklynar, sem er austur af Kínahverfinu, en þar búa heldur lægra settir í borginni. Við vorum vel útsettar fyrir árás þar sem við vorum einu hvítu manneskjurnar í lestinni og með stóra innkaupapoka úr dýrustu búðum í Soho en sluppum með skrekkinn :)

Harlem létum við alveg eiga sig, þar sem við fórum ekki svo norðarlega.   

Í lok ferðar var farið í Rockafeller Center og horft yfir Manhattan sem margir segja að sé hjarta borgarinnar og landsins þess vegna, jafnvel heimsins. Hvernig sem það nú er var þessi borg ekki að heilla mig né þjóðin. Mér fannst fólkið tilgerðarlegt í kurteisi sinni og allt útlöðrað í sölumennskusmjaðri.

 

Trúlega er lífið hvergi eins "töff" eins og á Manhattan og það er víst að fólk safnar ekki holdum þar eins og virðist vera með önnur svæði sem ég hef heimsótt í USA. Öfgar í báðar áttir yfirgengilegar hvað það varðar. 

Fólkið þarf að berjast fyrir tilveru sinni á svo augljósan hátt og virðist ekki glatt eða hamingjusamt.  Á Manhattan fannst mér vera mest af ungu, fallegu, lituðu og örþreyttu fólki sem er kannski ekkert skrýtið ef það sefur aldrei ;) 

Það var hinsvegar himneskt að sjá íslensku náttúruna í öllum sínum mikilfengleik við heimkomuna og auðvelt að skilja Gunnar á Hlíðarenda sem fór hvergi hennar vegna. 

90 % skattur

Lítill drengur óskaði sér mjög innilega að eignast  5000 krónur, og bað til Guðs í margar vikur, án þess að nokkuð gerðist.



Að lokum ákvað hann að skrifa bréf til Guðs til að biðja um peninginn. Pósturinn fékk bréfið, sem var stílað á „Guð á Íslandi“, og ákvað að áframsenda bréfið á Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra.



Jóhönnu fannst bréfið virkilega skemmtilegt og áframsendi það á Steingrím J. Sigfússon fjármálaráðherra og bað hann að senda drengnum peninginn.



Steingrími þótti 5000 krónur alltof há upphæð fyrir lítinn dreng og ákvað að senda honum 500 krónur.



Drengurinn var afskaplega kátur með peninginn og skrifaði þakkarbréf til Guðs:

„Kæri Guð, þúsund þakkir fyrir peningana sem þú sendir. Ég tók samt eftir að þú sendir hann í gegnum ríkisstjórnina – og það gráðuga pakk tók 90% í skatt!“
 

 

 

 

               

Bara brons

Sveitakeppni eldri kylfinga í golfi er nú lokið. Ég hafði miklar væntingar til þessa móts og var nokkuð ákveðin í að við myndum koma með gull í hús í GKG. Ekki fór það nú svo og við máttum sætta okkur við þriðja sæti.

Ekki tel ég að um ofurefli hafi verið að ræða og við áttum alveg góða möguleika, eða eins og þeir segja í fótboltanum," við áttum mikið inni".

Ég verð trúlega nokkra daga að ná þessari fýlu úr mér því GR-ingarnir náðu sigri. Þeir eru með eðalkylfinga í hverju plássi hjá sér enda stærsti og ríkasti klúbburinn. Við unnum þá í fyrra og náðum þá silfrinu. Ljósi punkturinn núna var að við unnum Keiliskonur sem hafa verið ósigrandi síðurstu 10-15 árin.

Vestmannaeyjar voru í sparifötunum í þessa þrjá daga, bæði sól og nánast logn. Völlurinn góður yfirferðar þó grínin væru erfið. Fegurðin bæði á daginn og kvöldin er ólýsanleg þegar svona viðrar.

Það sem gefur þessu þó mesta gildið fyrir mig er að hitta gamla kunningja. Bæði úr viðskiptalífinu, héðan og þaðan af landinu, félaga úr öðrum íþróttum, s.s. blakinu, og æskufélaga frá Raufarhöfn. Þá er vel fagnað og maður finnur hlýju og velvild frá fólki.

Ég náði þó ekki að hitta og heimsækja góða kunningja eins og ég hefði viljað, því liðsstjórinn var harður á því að allir ættu að halda hópinn allan tímann. Auðvitað hlýðir maður bara þegar maður er ekki sjálfur að stjórna.

Hópurinn samanstóð af eiturhressum ofurspilurum og var mikið hlegið, frá morgni til kvölds. Vonandi verður sterkari hópur frá okkur næst sem nær betri árangri en þessi. 

Ég er samt glöð að hafa komist í sveitina því það eru forréttindi að spila fyrir klúbbinn sinn.