Kolbrún Stefánsdóttir

Nú virðist þetta sumar ætla að verða hið mesta rigningarsumar.
Það kann að vera að veðurfræðingar séu ekki sammála mér um það enda bara upplifun mín en engin vísindi á bak við það.
Þetta veður hefur haft heldur letjandi áhrif á golfiðkun mína. Þó hef ég farið nokkrum sinnum en þá í morgunsárið því auðvita er allt upptekið eftir vinnutíma, um leið og þeir spá smá uppstyttu. 
Nú er fátt til ráða annað en að orna sér við upprifjun gamalla góðviðrisdaga og golfleiks síðustu ára.
Þær eru óteljandi ánægjustundirnar sem ég hef átt á golfvöllum hér heima og erlendis.
Meira að segja í miðju stússi í pólitíkinni 2007-2009 gafst stund milli stríða til að taka golfhringi með góðum félögum. Þetta rifjast upp þegar maður skoðar gamlar myndir.
Hér er mynd sem tekin var á Laugarvatni 2009 þar sem ég spilaði með Magnúsi Reyni framkvæmdastjóra Frjálslynda flokksins og Guðmundi góða sem var í miðstjórn flokksins. Svo var einn sem ég man ekkert hvað heitir enda þekkti ég hann ekki neitt.
Núna fer ég í Hraunkot og Bása til að æfa mig, svo ég detti ekki úr þjálfun. 
Svo er maður farinn að skoða möguleika á sumri eða sumarauka erlendis   ... hmm aldrei að vita.

 

Særún Stefánsdóttir frá Raufarhöfn er látin. Útför hennar var gerð frá Bústaðakirkju 16. maí kl 13:00. Særún fæddist á Raufarhöfn 26.6. 1952 og ólst þar upp , en lést þann 26.4. s.l. á Landspítalanum.
Hún lætur eftir sig einn son, Stefán Jan Sverrisson, viðskiptastjóra hjá Símanum. Unnusta hans er Halla María Þorsteinsdóttir. Foreldrar hennar voru Kristjana Ósk Kristinsdóttir fiskverkakona og húsmóðir frá Hafnarfirði f. 03.06.1921 og Stefán Magnússon frá Skinnalóni á Melrakkasléttu f. 17.11.1924. Þau eru bæði látin. Systkini hennar eru: Kolbrún Stefánsdóttir framkvæmdastjóri Heyrnarhjálpar, dætur Birgitta og Brimrún Björgólfsdætur. Guðrún Stefánsdóttir starfsmaður hjá Tekjuvernd, börn Eva og Daníel Benediktsbörn, sambýlismaður er Guðni Walderhaug byggingaverkfræðingur. Magnús Stefánsson, framkvæmdastjóri og fræðslufulltrúi Marita-fræðslunnar á Íslandi og ráðgjafi. Kona hans er Kristín Rúnarsdóttir lífstílsráðgjafi og grunnskólakennari. Dætur Magnúsar og Erlu S. Ragnarsdóttur eru Milla Ósk og Vala Rún.

Það er ómögulegt að minnast Særúnar án þess að hugsa til æsku- og uppvaxtarára okkar á Raufarhöfn.  Hún ólst upp í ærslum og gleði eins og við langflest á Raufarhöfn.  Heilu kvöldin voru krakkar í slagbolta og í ýmsum útileikjum. Einnig voru baráttuleikir milli hverfa stundaðir og farið í kríueggjaleit og til berja.

Við vorum fjögur systkinin. Særún var fjörugur krakki og fór töluvert fyrir henni  er hún komst á legg. Hún var athafnasöm og  voguð. Hún var oft prílandi upp á húsþök í hverfinu og á hættuslóðum í kringum verksmiðjuhúsin og  í mjölhúsinu. 
Hún var prílandi í Höfðanum og hjólandi um allar bryggjur. Frjáls og hláturmild. 
Þá hirti hún lítt um hróp mömmu, boð eða bönn. 
Á okkar æskuheimili var mikið um söng og hún mjög söngelsk. Hún var lengi  í hljómsveit með pabba og seinna með yngri systkinum sínum og frændum. Sú hljómsveitin hét Jenný og var nokkuð vinsæl með þær tvær systur sem söngkonur og starfaði í nokkur ár.

Seinna fluttu þau svo suður til Reykjavíkur, systkini mín og systursonur og var það mikil eftirsjá fyrir mig sem sat eftir vængbrotin að segja má.  Seinna lærðu þær báðar, Guðrún og Særún, söng hjá Margréti Bóasdóttur og voru um hríð í Langholtskórnum. Á þeim árum  vann hún hjá Verkfræðistofu Sigríðar Zoega og undi vel hag sínum.  Seinna  vann hún  hjá Alþýðublaðinu sem setjari í mörg ár.  Hún keypti sér íbúð og bjó sér og syni sínum þar heimili. Hjá henni var alltaf auðsótt gisting og hún var afar umhyggjusöm gagnvart sínum ættingjum.

Síðan liðu árin og Stefán Jan flutti nánast til Raufarhafnar til ömmu sinnar og afa í Brún 14 ára gamall. Særún var áfram fyrir sunnan og fór þá að bera á heilsubresti hjá henni. Hún bar sig ávallt vel en var þó alltaf meira og minna undir læknishendi  og barðist við ýmsa sjúkdóma. Þar kom að hún gat ekki stundað vinnu lengur. 
Hún flutti þá heim til Raufarhafnar. Þá tókust kynni með henni og Róberti Þorlákssyni og bjuggu þau saman í tíu ár. Á þeim árum náðu þær vel saman hún og Angela Ragnarsdóttir sem nú er látin og sungu þær mikið saman. Það gaf Særúnu  mikið og var það því mikið áfall er Angela lést og þá lá leiðin aftur suður á bóginn.

Særún var mjög elsk að móður okkar, sérstaklega  ljúf, blíð og umhyggjusöm og stóð við hlið hennar í blíðu og stríðu. Þegar hún veiktist flutti Særún aftur heim og sá um heimili fyrir pabba eftir að mamma varð að fara á hjúkrunarheimilið á Þórshöfn og heimsótti Særún hana eins oft og hún gat. Hún tók svo við heimili þeirra eftir þeirra dag.

Hún kom að stofnun  Raufarhafnarfélagsins enda alltaf með hugann við þann stað.

Þar sem liggja þínar rætur,
þinn er himinn, land og dröfn.
Alla daga og allar nætur
er yndislegt á Raufarhöfn. 

þessi vísa úr ljóði Aðalsteins Gíslasonar lýsa hennar viðhorfi til staðarins vel.

Hún er nú farinn í enn eitt ferðalagið og nú á vit  alheimsvitundar og almættisins.

Hún er nú umvafin englum. 
   
Sorgar og saknaðarkveðja frá stóru systir 
Kolbrún Stefánsdóttir
 

 

 

Nú styttist í vorið og grænar grundir.

Ég hlakka mikið til sumarsins og vona að mér gangi vel að bæta golfið mitt.

Nú er ég að gera mig klára fyrir Floridaferð og þar á að æfa og bæta fyrir afburða lélega ástundun í vetur hvað varðar golf, en blakið var það sem fékk athyglina í vetur.
Ég fór meira að segja í æfingatíma hjá Þrótti Reykjavík og eins hjá HK þriðju deild, en hef ekki ákveðið hvað ég geri næsta vetur. Ég klára alla vega með Víkingi á Öldungamótinu í vor.

Í sumar ætla ég að hafa annað markmið en undanfarin ár. Ég ætla að hugsa meira um að hafa gaman af leiknum en að vinna. Ég ætla heldur ekki að gleyma mér í pælingum um tæknileg atriði og skýringar á mistökum. Það stelur athygli frá leiknum.

Forgjafarmarkið verður þó óbreytt 10+. 

Það hafa nokkrir aðilar skorað á mig og ég er komin með lista yfir aðila sem ég tek hring með í sumar og það er mjög skemmtileg tilhugsun.

Þar má nefna Arnþór Pálsson, Ágúst Húbertsson, Atla Ágústsson, Hjálmar Jónsson, Tómas Hallgrímsson, Lovísu Sigurðardóttur, Guðrúnu Stefánsdóttur, Stefán Jan, Ingimar Sigurðsson, Guðna Walderhaug og fleiri og fleiri. Ef ég verð heppin þá næ ég kannski að spila hring við golfdrottningarnar í GKG en það kemur bara í ljós.

Vona að fleiri bætist á listann því það er líka gaman að kynnast nýju fólki.  

En Florida kallar og ég er á leiðinni.... 
Sjáumst á vellinum. 

 

Nú árið er liðið og allt gott með það. Það er nú gangur lífsins. Mannfólkið samt við sig með sínar hefðir og kreddur og það á þá við mig líka. Það er t.d hefð hjá okkur, dætrum mínum og pabba þeirra, að fara saman í messu á aðfangadagskvöld, þó ekki alltaf í sömu kirkjuna.

Í ár fórum við í Bústaðakirkju. Þar fóru stórfrændur míns fyrrverandi á kostum, þeir séra Pálmi Matthíasson sem messaði og stórtenórinn Kristján Jóhannsson sem söng. Báðir brilleruðu.

Sr.Pálmi lagði einmitt út af hefðum í sínu ávarpi og hve það hefði haldist um aldir, að viðhalda því sem gott er og gagnlegt. Hann talaði líka um að láta ekki minnihlutann ráða með því að sitja sjálfur heima og hafast ekki að eða hafa ekki skoðun. 

 Á Gamlársdag fór ég ein í Bústaðakirkjuna og það var mjög góð messa. Sr. Pálmi gerði grín að stefnu " Besta flokksins " og jafnvel að litlu óháðu framboðunum sem ætluðu að breyta heiminum en breyttu engu. Hann talaði enn um þá óhæfu að láta örfáa einstaklinga með sérskoðanir ráða, t.d. því að annarra manna börn mættu ekki koma í kirkjuna og var þar líklega að vísa til nýlegrar "leikskólakrísu" um kirkjuferðir skólabarnanna. Hann gat þess að Eiríkur Jóhannsson frá Raufarhöfn, nú prestur í Hruna, myndi starfa í sókninni næstu 2 mán. meðan hann færi sjálfur til Ameríku í leyfi.

Sr. Pálmi virðist hafa breyst úr brosandi elskurríkum guðsmanni í harðan og ákveðinn baráttumann fyrir kirkjunni og óyggjandi valdi hennar. Einnig fyrir óbreyttu stjórnmálakerfi fjórflokksins og fastheldni á reglur og siði. Mér kom í hug hvort þetta væri lína nýja biskupsins. 

Í dag, Nýársdag ,mætti ég enn á ný í þessa ágætu kirkju og nú til að hlýða á Óttar Guðmundsson lækni ræða um trúna og tilgang hennar, væri hann nokkur. Hann ræddi t.d. um forfeður okkar og vísaði til breytinga á viðhorfi til þeirra í gegnum tímans rás. Þetta var stórskemmtilegur fyrirlestur og ég sá að séra Eiríkur hló og skemmti sér við altarið eins og við hin í kirkjunni, en hann var svona " starfsmaður í þjálfun" áður en hann tekur við keflinu. Það var yndislegt að sjá hann í þessari fallegu kirkju og óska ég honum velfarnaðar í vandasömu starfi.

Eitt fannst mér þó heldur lakara en ég er vön en það er að engin messuskrá lá frammi. Það hefur viðgengist í  Kópavogskirkju og sjálfsagt víðar, en það er mjög hvetjandi til að fólk taki þátt í söng og messusvörum eins og vera ber. Annars er ég mjög ánægð með andlegt fóður þessi jólin og þakka fyrir mig. 

Gleðileg jól ágætu bloggvinir og megi nýja árið færa okkur lausnir og leiki, gleði og gæfu, ást og árangur.

Trú.

Ég trúi á ást og yndi,
en ekki á myrkrið kalt,
ég trúi á leik í lyndi,
á lífið sem sigrar allt.

Ég trúi á okkar æsku,
og öldungsins viskubrunn,
ég trúi á tryggð og gæsku,
á traustan og sterkan grunn.

Ég trúi á mannsins mildi,
þann mátt sem svo fagur er,
ég trúi á göfug gildi,
hið góða sem býr í mér.

(e.Kristján Hreinsson)