Eigum sjómönnum margt að þakka

Grein úr fréttabréfi Frjálslynda flokksins í Kópavogi.

Ágætu Kópavogsbúar.

Nú styttist í sjómannadaginn og vonandi verður hann ánægjulegur fyrir okkur öll. Sú var tíðin að þetta var minn uppáhaldsfrídagur og venjulega mikil stemming í kringum hann. Á Raufarhöfn, þar sem ég ólst upp, var sjómannadagurinn í hávegum hafður og skipaði stóran sess í mínu lífi. Það var eins víst og að jólin kæmu með öllum sínum hátíðleika, aukakóræfingum og jólastressi og að sjómannadagurinn kæmi með þeirri gleði og stolti sem fyllti hjörtu bæði sjómannanna sjálfra og aðstandenda þeirra. Þeir sem færðu björg í bú voru heiðraðir með því að taka þátt í þeirra hátíðarhöldum. Þá voru menn samhentir og lögðu sitt af mörkum til að gera daginn sem skemmtilegastan. Venja var að bjóða upp á siglingu um höfnina og mikið um leiki svo sem reiptog,  koddaslag, plankahlaup og margt fleira. Þegar ég bjó á Hellissandi var ég beðin um að halda hátíðarræðuna á sjómannadegi sem ég og gerði. Ég man að dóttir mín þá 13 ára gömul var slegin í sjóinn í koddaslag  og varð hálfsjokkeruð við það. Þetta gleymist ekki heldur lifir í minningunni sem hlýja og væntumþykja til þeirra sem voru nærri mér á þeim tíma. Það þarf nú varla að minnast á sjómannadagsböllin sem voru alltaf stórdansleikir sama hvort það var á Raufarhöfn eða Hellissandi. Það er  miður að þessi siður skuli hafa dalað undanfarin ár. Við skulum ekki gleyma upprunanum og þakklæti til þeirra sjómanna sem hafa í gegnum árin marga hildi háð við óblíðar aðstæður. Þeim eigum við margt að þakka á vegferð okkar til þeirra lífskjara sem við búum við í dag. Til hamingju með daginn sjómenn og megi ykkur farnast vel.

Ekki að kaupa þetta.

Endur fyrir löngu í landi langt í burtu rakst falleg, sjálfstæð, og sjálfsörugg prinsessa á frosk þar sem hún sat og velti vöngum yfir vistfræðilegum álitamálum við bakka ómengaðrar tjarnar á fagurgrænu engi nálægt kastala sínum. Froskurinn stökk upp í kjöltu prinsessunnar og sagði.

"Fagra frú, ég var eitt sinn gjörvilegur prins en grimm norn lagði á mig álög. Ef þú smellir á mig einum kossi mun ég aftur verða að þeim snotra prinsi sem ég raunverulega er. Þá getum við ,mín kæra, gifst og stofnað heimili í kastalanum þínum. Þú getur framreitt málsverði fyrir mig, þvegið klæði mín, alið börnin mín og fundið til þakklætis og hamingju um alla eilífð"

Sama kvöld sat prinsessan yfir málsverði sínum-léttsteiktum froskalöppum- og hló lágt með sjálfri sér. " Ég held nú fokking síður"

Sumarið er tíminn.

                                                              

  Sumarið er komið og ég búin að fara fyrsta golfhringinn, það er að segja hér heima. Við fórum í gær vinkonurnar, ég og Lovísa, og áttum saman yndislegan hring á Korpunni. Ég var á regulation, oftast nær, og fékk nokkur pör en púttaði alltof oft.  Korpan kemur ágætlega undan vetri og ég trúi því að grínin verði fljótlega slétt og fín. Lovísa er idolið mitt. Ég stefni á að verða eins og hún þegar fram líða stundir. Talandi um idol og íþróttir get ég ekki látið hjá líða að lýsa hamingju minni með einstakan árangur Ólafs Stefánssonar sem talinn er einn af þremur bestu leikmönnum í handboltanum í dag og þá erum við að tala um heiminn en ekki litla Ísland. Það er alveg stórmerkilegt við Ólaf að hann hrífur mann svo með sér, í hverjum leik, að maður sleppir sér alveg, hrópar og klökknar og allur tilfinningaskallinn fer í gang. Það er sama hvort hann er óánægður með leikinn  ( tapar ) eða er að gera góða hluti, hjartað slær alltaf með þessum prúða leikmanni. Í mínum huga ber hann höfuð og herðar langt yfir alla okkar íþróttamenn fyrr og nú og þó maður gleðjist yfir að þau Björk, Sigurrós, Eiður, Björgólfur Þór og hvað þau nú öll heita, séu að gera góða hluti úti í heimi er það hjóm miðað við afrek og landkynningu Ólafs Stefánssonar, okkar frábæra íþróttamanns. Hann er vissulega góð ástæða fyrir því að maður fyllist þjóðarstolti.