Hvert fórstu æska

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hugur leitar heim í dag

hlátur bernsku ómar.

Draumljúft, eins og dægurlag

er djúpt í brjósti hljómar.

Í dag verður æskuvinkona og fermingarsystir, Angela Ragnarsdóttir, borin til hinstu hvílu. Við svona áminningu leitar hugurinn aftur til bernsku- og ungdómsára heima á Raufarhöfn.

Við, mín kynslóð, upplifðum mjög sérstaka tíma. Síldarárin sitja í minningunni. Þá lærðum við að vinna. Við lærðum líka að standa vörð hvert um annað.

Eins og flestir vita þá margfaldaðist íbúafjöldinn á staðnum yfir sumartímann þegar fólk streymdi alls staðar að til að vinna í síld. Þá varð til kveðjan sem hefur fylgt okkur síðan " sæll félagi ". Við upplifðum líka alvöru kreppu þegar síldin hvarf. Fátæktin kenndi okkur nægjusemi og þakklæti.  Allir þekktust, börn voru örugg, umferðaóhöpp nánast óþekkt. Flest hús stóðu opin allan daginn og sum allan sólarhringinn. Þá ríkti traust.

Á vetrum var félagslífið nokkuð gott og samskipti íbúa með miklum ágætum. Haldir voru dansleikir og settar upp stórar leiksýningar. Öflugt kórstarf, tónlistarskóli og mikil tónlistariðkun. Nokkrar hljómsveitir störfuðu og eftirminnilegt er þegar efnt var til söngvakeppna í Hnitbjörgum nokkur ár í röð. Það var nýlunda þá en nú er þetta vinsælt sjónvarpsefni.  Á einni þeirra var Páll Þormar kynnir og meðal keppenda var auðvitað Angela Ragnarsdóttir.

En tíminn leið, börn uxu úr grasi, fólk flutti burt og leiðir skildu. Ný reynsla og alvara lífsins tók að gera vart við sig.

Heimur grimmur sýnir sig

er sjá menn ástvin dáinn.

Kom hann nú og kyssti þig

karlskömmin með ljáinn.

Mörg höfum við upplifað það að missa kæran ástvin og sumir fleiri en einn. Það er erfið reynsla. Sálin brotnar og maður grætur endalaust. Lengi á eftir sækir sorgin á mann á sárum tímamótum, í róti minninganna. Klisjan " tíminn læknar sárin " sýnist bara asnaleg og ótrúleg. Það er þó mín reynsla og þá verður maður ótrúlega þakklátur fyrir minningarnar. Sárin gróa um síðir en örin sitja eftir ásamt nýjum skilningi á lífinu og auknum þroska.

Þó að hverfir þú í burt

og þungi sé hugum yfir,

ekki verður um það spurt

ætíð þín minning lifir.

Í tilfelli Angelu finnst mér tíminn ómögulegur. Hún var alltof ung til að fara. Nú eru líka jólin með tilheyrandi samgöngutruflunum fyrir okkur sem vildum svo gjarnan fylgja henni síðasta spölinn í virðingarskyni.

Kæra Angela. Takk fyrir samferð í þessu lífi svo langt sem hún náði.  Þú varst öllum góð, alltaf skilningsrík, vingjarnleg og glaðvær. Þú gafst mikið af þér og skilur eftir þig stóran og gerðarlegan hóp af ungu kraftmiklu fólki.

Góða ferð og góða endurfundi við þitt fólk sem farið er.

Ég votta syrgjendum mína dýpstu samúð.

Athugasemdir

[Iris (IP-tala skráð) 28.12.2011 kl. 13:45]

Yndislega falleg minning og kveðja <3

[Helga Kristjánsdóttir, 28.12.2011 kl. 17:55]

Afskaplega fallegt Kolla mín.

[Kolbrún Stefánsdóttir, 28.12.2011 kl. 22:04]

Takk fyrir, báðar tvær. Þetta er bara minn þankagangur og tilveran eins og hún var og er í mínum huga. Angela hefði orðið 62 núna 8. janúar og mér finnst eins og hún hafi misst af ellinni. Ég hinsvegar trúi því að nú hefjist nýr kafli hjá henni. Ég veit líka að þegar maður nær að sleppa ástvini sínum úr huga sér, þá fer að myndast bati í sálartetrinu og maður nær aftur tökum á lífi sínu.

Ég hef ekki kynnst konu sem er eins blíð og skemmtileg og Angela. Þau hjónin, Páll Þormar og Angela, voru óvenju hresst og skemmtilegt fólk og virk í félagslífi.

Helga fyrir þig af því þú þekkir ekki þessar fermingarstúlkur þá er Angela sú sem er aftast í röðinni ef talið er frá gítarleikaranum.

Bestu kveðjur

Kolla

[Erla Magna Alexandersdóttir, 28.12.2011 kl. 23:42]

Kolla mín- alltaf svo gott sem kemur frá þer- og gömlu árin-sem voru mer ekki góð- höfðu samt sína stemningu sem eg hefði ekki viljað missa af. Kannast við stulkuna semþú talar svo fallega um.

 Kv.

EA

[Kolbrún Stefánsdóttir, 30.12.2011 kl. 18:59]

Sæl Erla. Leitt að heyra að þér hafi ekki liðið vel á Raufarhafnarárunum þínum en ég man að þú varst mjög "spes". Ég hafði ekki áður séð jafn íturvaxna konur og það áður en maður fór að hugsa um slíka hluti. Þegar ég hugsa til baka þá minnir þetta mig á stúlkuna í Mávahlátri sem var svo allt öðruvísi en fávís almúginn, dularfull og spennandi og kannski með einhvern yfirnáttúrulegan hæfileika, kannski göldrótt.  Já afar sérstök varstu og ert enn en ég vona að þú sért hamingjusamari í dag. Gangi þér allt í haginn og gleðilegt nýtt ár  kveðja Kolla

[Kolbrún Stefánsdóttir, 31.12.2011 kl. 14:43]

"konu" á þetta að vera hjá mér... þ,e, þú Erla ;)Kveðja Kolla