Gleymum þeim ekki

Það er mér í fersku minni þegar kvennafrídagurinn var haldinn í fyrsta sinn á Íslandi 24. október árið 1975. Þá höfðu Sameinuðu þjóðirnar helgað þann dag málefnum kvenna. Íslenskar konur komu saman á fundum um land allt en sá fjölmennasti var á Lækjartorgi í Reykjavík, en þann fund sóttu um 25 þúsund konur. Ég var þar á meðal þó ég byggi á Raufarhöfn þá. Langflestar konur lögðu niður störf þennan dag og lamaðist atvinnulífið í landinu að mestu leyti.
Í þá daga átti ég mér tvær uppáhaldsfrænkur.
Önnur söng betur en allir aðrir en hin orti ljóð.
Báðar fannst mér þær svo miklar konur.
Önnur þeirra var föðursystir mín Rannveig Magnúsdóttir, fædd 16. júní 1912 í Skinnalóni á Melrakkasléttu 
Hún orti svo í tilefni þessa dags.
Ljóðið birtist í riti um ljóð þingeyskra kvenna.

Undir björtum frelsisfána, 
Freyjur mætum hér í dag, 
ekki skulum blikna, blána
í baráttu um kvennafans, 
ekki láta örbirgð granda, 
ættarmæðrum þessa lands. 

Því er mál að þreytu linni, 
þöglar höfum öld frá öld, 
þrælað bæði úti og inni. 
engin hlotið þakkargjöld, 
engu lengur veldi vægjum, 
vökular nú höldum vörð, 
misréttinu burtu bægjum, 
búum paradís á jörð.

...........................................

Höldum merkjum þessara harðduglegu og vel gerðu kvenna hátt á lofti..
gleymum ekki þeim sem ruddu brautina.
Megi baráttan lifa í brjóstum okkar hinna.  

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 25.10.2013 kl. 01:08]

Já ég varð svo hissa hvað komu margir og mér er svo minnisstætt að Stefán Íslandi var þarna með sinni,þau stóðu við hlið okkar. Frænka þín er gott skáld. En ég er að hugsa um allar þær já harðduglegu konur,sem ég man svo vel eftir í mínum firði. Rétt eins og nú voru þær misjafnlega efnum búnar,sumar höfðu misst menn sína í hafið. En í svona bæjarfélögum voru fyrirmennin Presturinn,læknirinn,hreppstjórinn og Kaupfélagsstjórinn,einn þeirra var fósturfaðir minn. Langaði að fíflast og segja hitt var pakk. Nei þetta voru góðir þorparar. mb.kv.