Kosningar

Að loknum þessum alþingiskosningum er ég heldur döpur yfir niðurstöðunni. Ekki nóg með að við náðum ekki að halda Guðjóni Arnari Kristjánssyni inni á þingi heldur náðum við ekki viðmiðunarprósentunni 2,5 % til að fá fé til að standa við skuldbindingar og uppbyggingu flokksins á ný eftir 10 ára setu á þingi. Ég viðurkenni að ég vonaðist eftir "örlagakassanum" að vestan með öll atkvæðin hans Guðjóns alveg til lokamínútu. Ekki ætla ég að leggja mat á það hvað fór úrskeiðis og hversvegna við nutum ekki meira trausts en raun ber vitni en spái því að rödd sjómanna hafi þagnað fyrir fullt og allt , nú þegar foringinn er fallinn. Ekki vantaði það að við vorum með tillögur í efnahagsmálum sem mér finnst ýtarlegri en hjá flestum öðrum en eins og einhver sagði, við erum kannski ekki nógu mælsk.

Þú getur treyst okkur

Nú er komið að Alþingiskosningum og  hefur þessi kosningabarátta verið í styttra lagi. Hún hefur einkum farið fram í sjónvarpi og á hinu háa Alþingi sem nú er að standa upp frá  karpi um mismerkileg málefni. Þetta kemur sér afar illa fyrir framboð sem ekki hafa fjármagn og þurfa að reka sína kynningu sem fótgönguliðar, maður á mann. Það þurfum við að gera í Frjálslynda flokknum. Margir eru enn að velta því fyrir sér hvað skuli kjósa. Sjálfstæðisflokkurinn hefur opinberað sig í spillingu við fyrirtæki sem hafa styrkt þá um tugi milljóna, úr innsta hring útrásarvíkinganna, og sofið á vaktinni. Framsókn hefur alltaf flotið á yfirboðum. Nú síðast voru þeir að lofa lækkun áfengiskaupaaldurs í Menntaskólanum í Kópavogi. Allir muna loforð þeirra um 80 % lánshlutfall hjá Íbúðalánssjóði sem orsakaði þá þenslu sem við verðum nú að súpa seiðið af og núna á að afskrifa flatt, á ríka og fátæka, 20% af skuldunum. Samfylkingin vill afsala sjálfstæði þjóðarinnar til Evrópusambandsins þar með yfirráðum yfir  sjávarútvegi, landbúnaði, og olíulindum sem talið er að séu við landið, stærri en þær norsku sem hafa haldið Norðmönnum utan ESB. Þá eru Vinstri grænir eftir en þeir  ætla í stjórn með Samfylkingunni en segjast samt ekki vilja ganga í Evrópusambandið. Þeir lofa því að hækka skatta og lækka laun þannig að það verður þá lítið í buddunni til að halda samfélaginu gangandi eftir að þeir koma sinni stefnu í framkvæmd. Varla verður það hvatning til að byggja upp atvinnuvegina. Þetta er mín sýn á fjórflokkinn sem hefur haldið um stjórnartaumana undanfarin ár. Frjálslyndi flokkurinn hefur átt fulltrúa á þingi í tíu ár og aldrei komið að stjórn þjóðfélagsins með beinum hætti. Fulltrúar hans hafa verið óþreytandi að benda á óréttlætið í kvótakerfinu og staðið vörð um fjölskyldur, sjómenn, bændur og byggðir landsins.Ég bið um stuðning þinn á kjördag.

Rabb og ræðuhöld

Mikið at er nú búið að vera undanfarna daga í þessari svokölluðu kosningabaráttu. Ég er búin að vera í pallborðum og ræðuhöldum út um hvippinn og hvappinn. Við höfum líka verið að heimsækja fyrirtæki í Mosfellsbæ og kíktum við á kosningaskrifstofu okkar í bænum. Bara smekklegt og flott hjá Birni, Valdísi  og félögum.

Ömmukútarni komu í heimsókn á skrifstofu okkar á Nýbýlavegi 18 og Björgólfi fannst mjög merkilegt að það var mynd af ömmu hans utan á húsinu. Hann benti margsinnis á myndina svo á endanum var tekin mynd af honum við þessa iðju.

Eldri borgarar.

Sat afar ánægjulegan fund sem haldinn var af Rauða Krossinum og Eldri borgurum í Salnum í Kópavogi þann 3 apríl. Þar var margt skemmtilegt erindi flutt , söngur Kórs eldri borgara og Þorsteinn frá Hamri las ljóð. Þó verð ég að segja að Herdís Egilsdóttir kennari sló í gegn hjá mér og veltist ég um af hlátri meðan hún hélt sína bráðsnjöllu ræðu. Hún sagði að við ættum að hugsa vel um útlitið og sinna okkur vel því það væri vænlegast til að halda sjálfsvirðingunni. Við skyldum líka passa upp á að vera ekki alltaf að tala um fortíðina og flagga visku okkar og reynslu við öll möguleg og ómöguleg tækifæri. Við ættum að reyna að vera skemmtileg og fyljast með því sem börn okkar og barnabörn væru að gera. Vera til taks og hlú að fólkinu okkar. Margir fleiri lögðu gott til málanna og eitt er víst að ekki kvíði ég því að eldast en ákvað í dag að Herdís þessi yrði Idolið mitt í viðhorfum og viðmóti við mitt fólk. Reyndar hef ég alltaf reynt að vera til taks og taka þátt í skutli og skyndipössunum en er samt oft bundin á fundum og í vinnu. Það breytist þegar ég fer að eldast meira og róast.

Forleiguréttur

Birti hér grein sem ég sendi í Morgunblaðið nýlega um málefni sem mér er mjög hugleikið en það er hvernig og hvers vegna setja þurfi lög um réttinn til að halda heimilis sínu þó að maður missi eignina utan um það.                                                 

  Að halda heimili.

 Ein af frumþörfum fólks er að eiga heimili og geta verið öruggt um að það verði ekki frá því tekið. Eins og staðan er á Íslandi í dag, eftir hrunið mikla í október, getur fólk alls ekki verið öruggt í þessum efnum. Eftir fjárfestingar Íslendinga í góðærinu, þegar bæði tekjur og fasteignaverð var hærra en þekkst hefur, vaknar fólk upp við að ekki er hægt að standa við  skuldbindingarnar sem það tók á sig. Íbúðarhúsnæði fjölda fólks, heimili þess og griðastaður, er ekki lengur sá fasti punktur í tilverunni sem ætlað var. Þessi staða er í flestum tilvikum ofviða venjulegu fólki, það fyllist kvíða og örvæntingu og veit ekki hvað er til ráða. 

Bankaábyrgð.
Bankarnir hafa fram til þessa litla sem enga ábyrgð tekið á því að skilvísir lántakendur lentu í vanskilum og gætu ekki greitt lán sín. Er það eðlilegt? Hverjir tóku ákvörðun um að hækka lánshlutfall Íbúðalánasjóðs? Hverjir fylgdu í kjölfarið og buðu lán, allt að 100% af matsverði húsnæðis? Hverjir hönnuðu greiðslumatið sem átti að segja til um að viðkomandi skuldari gæti staðið í skilum og hversu vitlegt var það mat?  Framsókn og einkabankarnir stóðu fyrir þessu eins og allir vita. Skuldahvati var mikill og allir áttu rétt á láni hvort sem þeir voru að kaupa húsnæði eða ekki. Nú lifum við á breyttum tímum, fasteignaverð lækkar og verðbólgan hefur aukist með tilheyrandi hækkun á þeim lánum sem á húsnæðinu hvílir. Sú víxlverkun er efni í aðra grein og verður ekki rædd hér. Afleiðingin er eins og fram hefur komið hér að framan að fólk getur ekki staðið við skuldbindingar sínar.

Nauðungarsala.
Þegar kemur að því að lánveitandi gengur að veðinu vil ég að það verði tryggt að íbúðir sem bankar og lánastofnanir í eigu ríkisins leysa til sín verði áfram til ráðstöfunar fyrir skuldarana svo fólk haldi heimili sínu. Það verður að tryggja forleigurétt þeirra og þá á kjörum sem nýtt og endurbætt greiðslumat segir til um. Lánið yrði svo lengt um þann árafjölda sem til þarf, í samræmi við þær tekjur sem fólki er ætlað að lifa á, mannsæmandi lífi, í nánustu framtíð. Þannig heldur fólk heimili.

Hugsunin er sú að í þeim þrengingum sem þjóðfélagið er að fara í gegn um verði að sjá til þess að heimilin flosni ekki upp með ófyrirséðum afleiðingum. Það verður mörgum sinnum dýrara fyrir samfélagið og skapar óteljandi vandamál sem ekki verða auðleyst um langa framtíð.